Os gráficos axúdannos a comprender a maniática e complicada mente do protagonista, unha persoa perfeccionista e illada no seu traballo de contable. A través das superposicións gráficas podemos ver o número de pasadas do cepillo de dentes, o número de nós da gravata, os pasos ó traballo ou a cantidade de xabón que queda nos baños públicos. Pero estes gráficos, desaparecen a medida que o protagonista se esquece das súas manías. Son ideas visuais que outorgan unha atmosfera diferente ó filme. Un recurso que pode gustar máis ou menos, pero que dende logo resulta innovador.
Malia estar amplamente recoñecido o traballo realizado no terreo do grafismo televisivo, a creación de gráficos para o cine sempre foi un proceso máis lento. Sen dúbida, estamos ante unha elección arriscada pero que neste caso encaixa perfectamente co argumento e coa filosofía da película.
Ángeles Capeáns Verde